06 CHAPTER

Westchnęłam i otworzyłam oczy. Kolejny dzień. Ale czemu do jaśniutkiej cholery jest tak jasno? Przecież wszyscy wiedzą że tylko JA odsuwam rolety w moim pokoju. Machnęłam rękami i wstałam do pozycji siedzącej. Wysunęłam stopy spod kołdry i wsunęłam i cieplutkie i milutkie świnki. Ktoś cicho zaśmiał się w rogu pokoju. Zamrugałam kilka razy i spojrzałam w tamtą stronę.

- Amy Valerie Smith! Kto Ci pozwolił! – krzyknęłam oburzona. W rogu pokoju, siedziała na moim ulubionym bujanym fotelu moja przyjaciółka.

- Kotku, ogarnij – mrugnęła okiem. – Czekam już od godziny, i tak masz szczęście – dodała.

Ciężko westchnęłam.  Miała rację. Wstałam i podreptałam do łazienki łączonej z moją sypialnią. Odbyłam poranną toaletę i wróciłam z powrotem do pokoju. Usłyszałam ciche pukanie i w drzwiach ujrzałam mamy głowę.

– Dzień dobry, kochanie. Tosty są jeszcze ciepłe. A tak poza nawiasem co to był za chłopak? - powiedziała lekko, jednym tchem, jednak widziałam te migoczące ogniki w jej oczach.

– Jaki chłopak? – zapytałam głupio.

– Ten co przyniósł Cię śpiącą w swoich ramionach – odpowiedziała mama niewinnie.

- Co zrobił? – to by wyjaśniało jak znalazłam się w swoim pokoju. Słyszałam kaszlnięcie Amy z tyłu. To sobie nagrabiłam. – Kazał przekazać że zostawił kartkę na stoliku koło łóżka – z uśmiechem wyznała i zamknęła drzwi. Spojrzałam na bok.  Rzeczywiście jakaś kartka leżała.  Odwróciłam się do tyłu.

- Czy ja o czymś nie wiem? – zapytała głośno. – Przyniósł w ramionach? – dodała ze złośliwym uśmieszkiem. – Nie zaczynaj – zmrużyłam oczy i podeszłam do stolika na którym leżała ta kartka.  

„Wspólna kolacja wieczorem?” Pod spodem były numery poszczególnych chłopaków z dopiskiem „już dawno je powinnaś mieć”. Zza ramienia czytała wszystko Amy. – Kolacja? – zapytała z podniesioną brwią. – Tak, kolacja na uczczenie pierwszego teledysku – powiedziałam w obronie. 

- Podoba Ci się ten Harry Styles, o tak – powiedziała.

- Może. – szepnęłam i weszłam do mojej garderoby w poszukiwaniu czegoś do ubrania.

– To nie było pytanie! – usłyszałam jej głos w pokoju obok. 

Jak to możliwe żeby ktoś znał tak drugą osobę?

Całe popołudnie (bo jak się okazało obudziłam się w samo południe) spędziłyśmy na uzupełnianiu swoich wiadomości, co wydarzył się podczas jej nieobecności oraz próbowała wielokrotnie dowiedzieć się co zaszło między nami.  W końcu, pod presją opowiedziałam jej wszystko . Niektóre szczegóły pominęłam, zwłaszcza co wydarzyło się w łazience tamtego pamiętnego dnia, ale o tym również napomknęłam.

- Dobrze całuje? – zapytała śmiejąc się głośno.

- Przestań  - odpowiedziałam i zarumieniłam się lekko. W międzyczasie wysłałam sms’a do niego o której kolacja. Napisał że przyjedzie po 6pm. Z racji tego że było już późne popołudnie, musiałam zacząć się szykować. – Jedź ze mną, poznasz ich – zachęciła ją.

- Całą piątkę? A przeżyję? – zażartowała.

Z racji tego że trwały wakacje postanowiłyśmy że przenocuje u mnie. Zaznajomiona buszowała w mojej garderobie a ja brałam chłodny prysznic. Gdy wyszłam, w łazience wisiała już sukienka bez ramiączek i buty które przydzieliła mi moja droga przyjaciółka. – Czy nie za bardzo będę wystrojona?! – krzyknęłam do niej. – Nigdy za dużo! – odkrzyknęła. Roześmiałam się. – Ja idę do łazienki na dół, szykuj się! – dodała.

Gotowa weszłam do pokoju. – Dobrze Ci w tym pudrowym różu – stwierdziła ze znactwem.  Sama zdecydowała się na czarną rozkloszowaną sukienkę. Założyłam małe kolczyki i usłyszałam dzwonek do drzwi. Mama już dawno była w pracy i tata przebywał w delegacji więc tylko ja mogłam otworzyć. 

Na progu mojego domu stał Harry w ciemnej marynarce i jeansach  z różą w lekko liliowym odcieniu.

- Ładnie wyglądasz – powiedział i uśmiechnął się uroczo.  Rozpłynęłam się przez te małe dołeczki. Pochylił się i cmoknął mnie w policzek. Owionął mnie tak jak poprzedniego wieczoru jego zapach. Tym razem przytomnie wychwyciłam nutkę jaśminu. Coraz bardziej mi się podobał.

-To dla Ciebie – powiedział zawstydzony i podał mi różę. Wciągnęłam tą charakterystyczną  woń i spojrzałam mu w oczy.  – Dziękuję to bardzo miłe. I jestem wdzięczna za wczorajszy transport – odparłam zarumieniona.

- Szybciej rezerwacja czeka! – wrzasnął Louis. Nawet nie zwróciłam uwagi na stojący samochód na podjeździe. – Głodny jestem, zbierajcie się! – krzyknął Niall wyglądając przez okno.

Czar prysł.

- Przepraszam, początkowo przyjechałbym sam, jednak gdy pozostali dowiedzieli się że wybieram się gdzieś z Tobą… – zmieszany podrapał się po szyi – nie chcieli odpuścić.

- Nie ma sprawy i dobrze się składa – uśmiechnęłam się dodając mu otuchy – Ja również chciałam przedstawić wam moją przyjaciółkę Amy Smith – dziewczyna stała już dłuższą chwilę za mną. Odstawiłam różę do wazonu z wodą i pociągnęłam przyjaciółkę do samochodu – do bandy idiotów.

- Chłopcy na widok drugiej dziewczyny wysypali się z samochodu jak podekscytowane dzieciaki. Przedstawiłam ją każdemu po kolei  a oni usiłowali się zaprezentować z jak najlepszej strony. O mało nie wybuchłam śmiechem gdy Louis ‘sexownym ‘ głosem zawołał – Witaj piękna.

Tylko Liam zachował resztki rozsądku, może dlatego że miał dziewczynę. Z racji nieprzewidzianego powiększenia się naszej grupki (Amy) zabrakło miejsc. Ja musiałam usiąść na kolanach Harry’ego, który się zarumienił. Louis prowadził i bardzo ubolewał nad faktem że nie może towarzyszyć Amy choć starał się to ukryć. Wypadło tak, że usiadła razem z Zayn’em. Nadal nie wybaczyłam mu wczorajszej kąpieli.  Sama sprawczyni całego zamieszania bawiła się świetnie i równie dobrze dogadywała się z chłopakami. Kątem oka zauważyłam że uważnie mnie obserwuje i moje relacje z Harry’m. Spojrzałam na niego. Miał najsłodszy uśmiech, jaki kiedykolwiek widziałam. Rozluźniłam się, zapowiadał się miły wieczór.

 Spędziliśmy go w sympatycznej włoskiej restauracji. Niall założył się z Liam’em że spróbuje połowę każdego dania z karty. Wierzyłam w niego choć nawet chłopaki nie myśleli że mu się uda.

Tak, udało się. Popił to jeszcze  dużą colą i normalnie funkcjonował.  

- A my co bierzemy? – zwrócił się do mnie mój towarzysz.

Na przekąskę  wzięliśmy  bruschetta a jako danie główne zdecydowaliśmy się na minestrone.  Wszystko było pyszne, Louis zaczepiał dziewczynę ze stolika obok, a Zayn ku mojemu zdumieniu gruchał z Amy. Gdy zobaczyła moje spojrzenie wypięła tylko ukradkiem język. Wiedziałam że tak będzie. Chłopcy byli bardzo mili w stosunku do mojej najlepszej przyjaciółki, niektórzy nawet - za bardzo. Po zjedzeniu pysznego jedzenia Harry zaproponował wspólne wyjście. Chętnie się zgodziłam, chciałam odetchnąć świeżym powietrzem. Wyszliśmy w ciemną noc z knajpy i poszliśmy kamienną uliczką. – Świetnie się bawiłam, wiesz? – zapytałam. Byłam w świetnym humorze. Złapał mnie za rękę. – Też się dobrze bawiłem – odpowiedział. Przystanął i spojrzał na mnie.  – Pamiętasz nasze pierwsze spotkanie? – zapytał a w jego oczach migotały wesołe ogniki.  – Wtedy równie dobrze się bawiłem – powiedział i lekko dotknął palcami mojej twarzy.  Westchnęłam. Było tak dobrze… ale jedno pytanie mnie nurtowało .

– Później się nie odzywałeś, jakby nic się nie stało. – zapytałam.

- Nie wiedziałem co zrobić. – odparł. – Nie wiedziałem jak Ty to widzisz. – dodał i przybliżył się do mnie. – Ja widzę to tak – stwierdziłam  przysuwając  się do niego  i pod wpływem chwili lekko całując go w usta.  – To bardzo dobrze to widzisz – odparł i oddał mi pocałunek.

Jest, obiecany szósty rozdział. Mam nadzieję że się podoba. ;)

Byłam w szoku gdy zobaczyłam w południe dziesięć komentarzy a do teraz doszło jeszcze kilka. Więc może będzie dwadzieścia komentarzy a będzie następny rozdział? Jestem ciekawa czy jeszcze w tym roku dodam nowy rozdział. Pamiętajcie -

Wszystko zależy od was!

Xoxo,