13 CHAPTER

Zamknęłam  przed nim drzwi. Osunęłam się powoli na podłogę.  W jednej chwili odechciało mi wszystkiego. Poczułam straszną pustkę.  Jakbym nigdy nie miałabym być szczęśliwa.  Wiedziałam jedno – nie chciałam się tak czuć. Wstałam szybko i zabrałam kluczyki do auta z salonu.

Stałam przed budynkiem, zaparkowałam po przeciwnej stronie ulicy. Pustki na ulicach.

 Deszcz bębnił w dach garbusa, a ja zastanawiałam się co zrobić. Na dodatek robiło się zimno – jak to jesień  w Anglii, a ja wyszłam w krótkich spodenkach i podkoszulce, nie sądziłam że będę wychodzić dziś z domu.

Po pewnym czasie podjechał van po ten duży budynek. Spojrzałam. Po kolei wychodzili z niego chłopcy. Ostatni w bluzie z kapturem wyszedł on. Rozejrzał się wkoło, pomimo padającego deszczu. Spłoszyłam się i obsunęłam w siedzeniu. Ile jest miętowych garbusów w tym mieście?                                                                                                             Dostrzegł, poznał. Przetarłam oczy i wyszłam z samochodu. Ruszył w moją stronę. Światło latarni oświetliło przez moment jego twarz. Przyśpieszyłam, i tak już mokra.

Stanęłam przed nim. Wyciągnęłam rękę, która zawisła w powietrzu. Spojrzałam w jego oczy. Dostrzegłam w nich najlepsze chwile mojego życia.

Dobrze pamiętam tamtą chwilę. Dotknęłam leciutko jego ust palcami. Deszcz rozpadał się na dobre, a my staliśmy przemoczeni.  Gdy musnęłam jego usta, własnymi, poczułam się niesamowicie. 

Przytuliłam go mocno, i wciągnęłam zapach przy jego szyi, aż zawróciło mi w głowie. Tak mi tego brakowało.

Chciałam to czuć do końca mojego życia.

Nie jestem pewna ile to trwało. Chwilę, kilka minut, kilkadziesiąt? Nie jestem w stanie określić. 

Widziałam przy samochodzie stojących chłopaków z Danielle i Eleonor. Przyglądali się nam z uśmiechem. Harry wziął mnie za rękę i lekko uścisnął. Podkoszulek całkowicie się przykleił do mojego ciała tak, że można było dostrzec biały stanik. Strugi deszczu płynęły po moich odkrytych udach. Turkusowe tenisówki również nie nadawały się do użytku, ale nawet nie zwróciłam na to uwagi. Znalazłam swoją Atlantydę.

Pamiętam że gdy podeszliśmy do pozostałych, podjechał inny samochód. Po chwili wynurzyła się z niego głowa Amy i Zayn’a, pomimo tego że wracali z pogrzebu, uśmiechnięci. Moja przyjaciółka z zaskoczeniem dostrzegła nasze splecione ręce, i uśmiechnęła się do mnie szeroko.

- Ja wracam do domu, Melanie, jedziesz ze mną? – zapytała gdy przywitała się ze wszystkimi. Spojrzałam na Harry’ego. Uśmiechał się lekko i czekał na moją odpowiedź.

- Ja… - zachrypnięta zaczęłam – zostaję – dokończyłam. Wszyscy zaczęli się śmiać. Liam spojrzał na Danielle którą również trzymał za rękę. Louis pocałował w policzek Eleonor którą przytulał.

Amy szybko pożegnała się i wsiadła do tego samego samochodu.  Zdziwiona spojrzałam na dziewczyny. – Nie jedziecie?

One spojrzały na siebie i się uśmiechnęły – Również „zostajemy” – zaakcentowały ostatnie słowo.

Weszliśmy do budynku i wjechaliśmy windą na górę. Rozstaliśmy się w korytarzu, Louis  z dziewczyną weszli z nami. Rozstaliśmy się w salonie, Hazza złapał mnie za rękę i poprowadził do swojej sypialni.

Zapalił światła i znajomy widok okazał się moim oczom. Jasne odcienie połączone z brązem, sama nie wiem – były takie w jego stylu. Na komodzie stały zdjęcia – jedno zwłaszcza przykuło moją uwagę, scena gdy śpiewa do mnie w teledysku. Wszedł do łazienki i wrócił szybko z ręcznikami. Wytarłam się, jednak nadal miałam mokre ciuchy, które najwyraźniej przykuwały uwagę Harry’ego.

- Sprawdzę może Eleonor ma jakieś ciuchy u Louisa – powiedział łapiąc za klamkę.

- Nie, nie przeszkadzaj im.  Nie masz jakichś spodenek i koszulki? – zapytałam. W odpowiedzi tylko słodko się uśmiechnął. Pół godziny później stałam w nowych ciuchach od Harry’ego które najprawdopodobniej były przeznaczone do gry w piłkę i dosuszałam włosy.

Ktoś zapukał do drzwi a ja otworzyłam zamek.

- Ubrałaś już się? – zapytał Harry pod drzwiami. – A zresztą, co mi tam – dodał i wszedł do łazienki.

Zaśmiałam się,  a on wszedł pod prysznic. Wycofałam się do sypialni i usiadłam na łóżku. W całym pokoju unosił się zapach jego perfum, jak się okazało zielonych Lacoste*.

Zmęczona wsunęłam się pod kołdrę i położyłam głowę na poduszce. Ten zapach był wszędzie.

Po kilkunastu minutach Harry Styles wyszedł z łazienki w samych bokserkach. Wsunął się cicho na łóżko najwyraźniej myśląc że śpię.

-Cześć, ślicznie pachniesz – szepnęłam i dotknęłam ręką jego włosów, co uwielbiałam robić. Uśmiechnął się tylko. Podniosłam się na łokciach i nachyliłam się nad nim całując go w nos. Zerwał się i przewrócił mnie na bok całując. Zaśmiałam się. Po kilkunastu minutach położyłam się w spokojnie przytulona do jego boku.

- Brakowało mi Ciebie – powiedział dotykając moich włosów.

- Też tęskniłam.  Nie wiem co się stało…

- Kocham Cię – szepnął.

Spokojna, po tych słowach z uśmiechem na ustach przytuliłam go mocniej i pogrążyłam się we śnie.

*Zapach – dziewczyny, ten męski zapach jest niesamowity! Sprawdźcie, świetny prezent ;)

Wiem że krótki i opisuje  wieczór, ale inaczej nie potrafiłam, będę się starała. Jakoś mnie tknęło, i zaczęłam pisać. Dziękuję za ponad 21 000 wejść, około 230 komentarzy oraz 10 osób śledzących blogowo, to bardzo miłe i magiczne. Będę pisać, motywujcie mnie przesyłając komentarze!. Do następnego,

Wonderful